- chlorowce
- chlorow|ce
мн. (ед. \chlorowceiec ♂, Р. \chlorowceca) хим. галогены* * *мн (ед chlorowiec м, Р chlorowca) хим.галоге́ны
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
chlorowiec — m II, D. chlorowiecwca; lm M. chlorowiecwce, D. chlorowiecwców chem. chlorowce «pierwiastki chemiczne VII głównej grupy układu okresowego: fluor, chlor, brom, jod i astat; typowe niemetale najaktywniejsze chemicznie, występują w przyrodzie w… … Słownik języka polskiego
organiczny — 1. «należący do świata zwierzęcego lub roślinnego, będący częścią składową organizmów żywych, właściwy organizmom żywym lub z nich pochodzący» Świat organiczny Bałtyku. Zanieczyszczenia organiczne wody. ∆ Schorzenia organiczne «choroby, których… … Słownik języka polskiego
związek — m III, D. związekzku, N. związekzkiem; lm M. związekzki 1. «stosunek rzeczy, zjawisk itp. łączących się ze sobą, wpływających, oddziałujących na siebie; łączność, powiązanie, spójność, zależność» Związek między zjawiskami. Ścisły, luźny związek… … Słownik języka polskiego